Ik bezoek nogal wat huizen, bij vrienden en bekenden of bij wild vreemden en alles wat daar tussen in zit. Meestal voel je je welkom, soms is het verdriet erg groot wanneer iemand overleden is, soms is de spanning te snijden. Meestal ben ik uitgenodigd, opgeroepen om te komen.
Daar in het Oosten waren veel meer wijzen en koningen dan de drie die vandaag genoemd worden. Wat maakt het dat er van hen maar deze drie op weg gaan om hun geluk in het Westen te beproeven? Uit onze streken zijn er in de vijftiger jaren veel mensen geëmigreerd naar verre landen, ook om hun geluk daar te vinden. Is er een hang naar het avontuur?
In het licht brengen, overweging op Oudjaar
Als een kindje twee à drie jaar oud is, heeft het de neiging om achter zijn vader of moeder te kruipen in gezelschap. Ouders proberen dan – met min of meer goed resultaat – het kind naar voren te halen om het die ander een handje, het goede handje, te laten geven.
0verweging in de nacht van Kerstmis – 2011Een schamel stel, een man en een vrouw, ze kloppen aan de deuren. Nergens onderdak te vinden. Hun geld is niet veel meer waard want de crisis heeft goed toegeslagen. De timmerwerkplaats is drie dagreizen ver weg.
Tekst en foto's: ingezonden door Ineke Ketelaars
Iemand die ik heel erg goed ken, vertelde me dat hij jarenlang in gezelschap zijn mond niet durfde open te doen, zeker niet als het ging om zijn mening te geven. Het begon hem op een gegeven moment op te breken, zo zei hij me. ‘Ik heb toch heus een eigen mening’, vond hij.