Overweging op Pasen
Pasen is een verhaal van liefde. Wanneer de dood in het spel is, dan valt alle prietpraat, alle geneuzel weg. Wanneer de dood in ons bestaan is binnengetreden, dan wordt alles betrekkelijk. De enige vraag die over blijft, is: heb ik liefgehad? Ben ik trouw geweest? Is er een ‘verder’, ook als de geliefde begraven is?

Maria Magdalena die in de vroege morgen naar het graf snelt, heeft intens van Jezus gehouden. We hoeven echt de Da Vinci Code open te slaan om dit te weten. We hoeven mar in de Bijbel te lezen. Jezus heeft haar uit de goot gehaald. Jezus heeft haar geopend voor een goed leven, in trouw, in zuiverheid en liefde. En nu? Is het nu allemaal voorbij voor haar? Is er nog leven ná zijn dood? Is er nog leven ná de dood?

Maar het graf is leeg. Maria Magdalena, Petrus en Johannes, ze zien het met hun eigen ogen. Nu zullen velen in die tijd gezegd hebben: ‘Gewoon zo laten, geen vragen stellen. Over en uit. Dood is dood. Gelukkig dat we niet steeds op onze huid gezeten worden door die Jezus.’ Maar ogen van liefde zien meer. Zoals ouders meer zien bij hun kinderen dan een willekeurige passant. Zoals je meer ziet bij degenen van wie je houdt. Trouwens, als degene van wie je houdt een tijdje afwezig is, herken je haar of hem dan niet in andere mensen?

Het graf is leeg op een paar doeken na, ze zijn wel met aandacht opgerold en de plek waar ze zijn neergelegd is met zorg gekozen. Alles spreekt van een vooropgezet plan. Dat geeft te denken. Dat denken, dat overwegen heeft de laatste dagen niet stil gestaan bij deze vrienden van Jezus. Ik hoop bij ons ook niet. Want Paaspop kan dan wel zijn klanken over ons uitstorten, velen van ons zijn toch bezig geweest met Witte Donderdag, Goede Vrijdag en de Stille Zaterdag van gisteren. Pasen blijft het belangrijkste feest binnen het christendom. Als Jezus niet uit de doden is opgewekt, is ons geloof zonder inhoud, zegt de apostel Paulus ergens, slechts enkele jaren ná Pasen. Pasen is het feest waarop God zijn bestaan verbindt aan een mens zoals wij, Jezus de Christus. Zonder Pasen was er geen Kerstmis geweest. En Pasen moet gevolgd worden door Pinksteren, want wij moeten wel verder als gemeenschap bezield door die goede Geest van God en zijn Zoon.

Het graf is leeg. Het lijkt net – in het verhaal – of Jezus geholpen is om zich van zijn lijkwade te ontdoen. God, zijn Vader, kan het niet verkroppen dat zijn Zoon bij de doden is. Eens en vooral wil Hij duidelijk maken dat de dood niet het laatste woord heeft. Onze werkelijkheid kan niet de Levende opgesloten houden. God doet het om ons zijn boodschap mee te geven. De boodschap: wie valt kan weer opstaan. Wie de dood tegemoet gaat mag weten dat er een Verder aan de dood is. Gelovige mensen sterven anders. En dit is niet alleen voor dit feest van Pasen. Het is een levenshouding. Pasen is voor iedere dag van het jaar. Daarom kennen sommige gelovigen geen rem om zich steeds maar weer te geven aan de goede zaak. Daarom werken ze onverminderd door aan het verminderen van angst, van twijfel, van wanhoop. We hoeven echt geen hallelujachristenen te worden om toch bij iedere breuk weer te kiezen voor wat heelt. Je kind kan nog zo’n gekke weg inslaan, onze deur mag geopend blijven omdat we geloven dat voorbij de horizon nog een nieuwe mogelijkheid ligt. Voor haar én voor ons. We kunnen nog zo uitgeblust raken, Pasen zegt ons dat ons perspectief niet ophoudt bij het hier en nu. Mensen kunnen nog zo met elkaar vechten, christenen blijven kiezen voor vrede en dragen oplossingen aan. Pax Christi, een vrede die verder gaat dan al wat doodt.

Als Christus uit de dood is opgewekt, geeft ons dit zicht op ‘goed leven’. Niet een lollig leven waarin men soms niet stil staat bij de ernst van het bestaan. Het gaat de Opgewekte Heer Jezus om een goed leven, alle strubbelingen voorbij. Maar zoals ik gisteren nog op WanFM zei: er is één belangrijke bottleneck: je moet je wel durven en willen toevertrouwen. Wie zich toevertrouwt aan Pasen, wie dus gelooft in een verrezen Heer, die kan steeds opnieuw een nieuw begin maken. Pasen is een levenshouding. Een goed leven wordt ons gegund. Laten we ons dan toevertrouwen aan Pasen.
Joost Jansen o.praem.